Kilka lat temu pracowałam w firmie, w której na co dzień miałam kontakt z wieloma biznesmenami, prezesami i dyrektorami wielkich przedsiębiorstw, można by rzec – ludźmi sukcesu. Nigdy nie byłam mistrzem small talku, w związku z czym rozmowy pozabiznesowe bardzo często kończyły się zanim na dobre zdążyły się rozpocząć, czasem jednak między mną a rozmówcą już od początku tworzyła się fajna chemia, dzięki czemu moglibyśmy dyskutować bez końca!

Długo nad tym myślałam, zaczęłam wprowadzać tę zasadę w życie i… zauważyłam, że ma ona zastosowanie nie tylko w pracy. Co więcej – nie dotyczy ona wyłącznie ludzi, ale wszystkiego, co mnie otacza!

Towarzystwo

W jednym z poprzednich tekstów napisałam, że staram się nie narzekać, bo wiem, że ma to negatywny wpływ ma moich rozmówców. Nie napisałam jednak, że to działa w dwie strony i sama jak ognia unikam maruderów! Kiedy w odpowiedzi na pytanie Co słychać? pada: Pogoda beznadziejna, miasto brudne i głośne, nie mam pieniędzy, życie jest bez sensu od razu mam ochotę przerwać rozmowę, odwrócić się na pięcie i odejść. Nie zawsze jednak mam taką możliwość. Zwykle z uśmiechem zadaję kolejne pytanie: A co dobrego?

Nie chodzi o to, by uśmiechać się wbrew wszystkiemu, każdy z nas ma problemy i nie zawsze jest nam wesoło. Warto jednak, czasem nawet wbrew sobie spojrzeć na szklankę i uznać, że jest do połowy pełna. Pozytywne myślenie sprawia, że czuję się lepiej, mam więcej energii do działania, a więc zmiany tego, co w moim życiu nie jest doskonałe. Bardzo trudno jednak pozostać pozytywnym, kiedy otaczają Cię osoby, które dostrzegają wyłącznie minusy i – co gorsza – sprawiają, że i Twoja uwaga się na nich koncentruje!

O tym, jak duży wpływ na samopoczucie innych ma nasz nastrój świadczy sytuacja, która miała miejsce dwa tygodnie temu. W ciągu dwóch dni zaliczyliśmy kilka poważnych porażek, finał był taki, że wracając do domu z ostatniego spotkania zalałam się łzami. W dodatku musiałam jeszcze na chwilę wysiąść z samochodu i skoczyć po zakupy. Nawet nie spodziewałam się, że błąkając się po Lidlu spotkam dobrego kolegę, który powita mnie tak serdecznym uśmiechem, że od razu poczuję, jak z serca spada mi ogromny głaz! Kolega spojrzał na moją minę, która mówiła Nawet nie pytaj i zaczął świergolić o tym, co u niego – nowa praca, nowe mieszkanie. Dziś pewnie nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, jakie wiele sił mi dodał. Myślę, że gdyby zaczął opowiadać mi wówczas, że u niego też nie najlepiej, a nawet gorzej, bo wiadomo, stara praca to jednak poczucie stabilizacji, a do tych czterech kątów zdążył się przyzwyczaić to zaczęłabym ryczeć jak bóbr, a personel sklepu byłby zmuszony zamknąć obiekt z powodu niewielkiej powodzi. 

Otoczenie

Któż z nas nie siedział choć raz ze złami w oczach, słuchając w samotności smutnych piosenek o niespełnionej miłości? Myślę, że jeśli nie wszyscy, to zdecydowana większość ma takie doświadczenie za sobą. Z jednej strony to świetnie – czasem bowiem trzeba usiąść i popłakać, wyrzucić z siebie wszystko, by bez zbędnego balastu moc ruszyć dalej! Ważne jednak, by nie robić z tego rytuału, nie wracać do niego zbyt często, szczególnie jeśli nie ma się ku temu powodów.

Muzyka ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie i jest to udowodnione naukowo. Oczywiście nie bez znaczenia pozostaje to, w jakich okolicznościach usłyszeliśmy po raz pierwszy melodię, z czym nam się ona kojarzy, jaką historię opowiada. Porównajcie choćby te utwory:

Nie słucham muzyki, która sprawia, że czuję się źle, irytuje mnie, pobudza, ale w sposób, który mi nie odpowiada, wyzwala agresję. Doskonale za to działają na mnie utwory popowe, które sprawiają, że na mojej twarzy pojawia się uśmiech, a nóżka pod stołem zaczyna tupać w rytm muzyki.

Podobnie sprawa ma się z filmami i programami telewizyjnymi. Uwielbiam cykle dotyczące niewyjaśnionych zagadek kryminalnych sprzed lat oraz thrillery, w pewnym momencie zauważyłam jednak, że mają one na mnie bardzo zły wpływ: serce bije mi szybciej, czuję się nabuzowana negatywnymi emocjami. Zamieniłam je więc na książki o podobnej tematyce, które z jednej strony zaspokajają moją ciekawość i chęć poznania wszystkich tych niesamowitych historii, z drugiej – pozostawiają wiele wyobraźni, dzięki czemu mają na mnie lepszy wpływ.

Koniecznie napiszcie, jak Wasze otoczenie wpływa na Wasze samopoczucie!